Categoriearchief: Eten en drinken

11. Niet te gek willen doen…

Geplaatst op door

Vandaag heb ik veel gedaan, en misschien stiekem wel een beetje té veel. Ik ben een rouwdouwer, op de bank liggen is eigenlijk stiekem helemaal niks voor mij. Ik doe mijn best hoor, ook om ervan te genieten (yay, eindelijk eens tijd en gelegenheid om boeken te lezen), maar ik vind het stiekem ook gewoon erg moeilijk, dat niksen.

Vanmorgen stond de knutselochtend op de planning. Ooit, lang voordat ik mijn operatiedatum wist, had ik deze ochtend vrijgehouden en me opgegeven bij de juf van mijn dochter om te helpen bij de kerstknutsels. Dat was dus vanmorgen. Ik had met mijn man afgesproken dat wanneer ik niet in staat was, hij zou gaan, maar ik voelde me vanmorgen echt supergoed. Dus, ik ging mee naar school en zou bekijken hoe het ging, als het niet ging kon ik altijd nog worden opgehaald. In de gang oogstte ik veel verbazing: ‘Joh, dat je er bent!’ O.O

Het was erg leuk om me op deze manier in te zetten in de klas van ons kind en haar genietende snoetje toen ik vanochtend vertelde dat mama mee zou gaan knutselen deed me zo goed! De andere moeders hielden erg goed rekening met wat ik kon, ik heb veel gezeten en ik heb geprobeerd zo min mogelijk te bukken. Tillen was niet nodig, maar steeds heen en weer lopen is ook wel vermoeiend. Ik werd chef van het lamineerapparaat, want de juf had leuke lampionnen bedacht, gemaakt van gelamineerd vel gevuld met kerstfiguurtjes.

Al met al duurde de activiteit zo’n anderhalf uur, en op het laatst begon het toch echt wel een beetje te zeuren in mijn linkerzij. Ook wist ik bijna geen houding meer te vinden waarin ik daar geen last van had. Een van de andere moeders bracht me even thuis en toen ben ik, na een klein hapje gepureerde appel, naar bed vertrokken. Ik heb een uurtje op bed gelegen en toen voelde ik me al weer wat beter.

Het eten en drinken is de rest van de dag niet echt meer lekker gegaan. Ik heb het gevoel dat het niet echt omlaag wil. Het blijft een beetje hangen op borsthoogte. Zou zomaar kunnen dat dat komt doordat ik te hard van stapel ben gegaan vanochtend. Je voelt je heel wat, maar uiteindelijk is de operatie morgen pas een week geleden, dus is het ook niet raar als niet alles lukt.

Ik ben blij dat ik mee ben geweest naar school, maar ik voel ook wel weer even heel duidelijk waar de grenzen liggen. Een groot leerproces! Hopelijk morgen een nieuwe dag, fris op en geen last meer!

10. Thuis… en nu wennen!

Geplaatst op door

Vannacht heb ik weer lekker in mijn eigen bedje geslapen! Heerlijk, home sweet home hoor! Gisteren rond 12 uur kwam de zaalarts langs en mochten mijn NOK-maatje en ik naar huis! Yay! Heerlijk, lekker naar huis en op tijd om nog met onze gezinnetjes pakjesavond te kunnen vieren. Onze mannen waren er ongeveer gelijktijdig en gezamenlijk zijn we naar beneden gegaan en via de apotheek naar de auto. We kregen de nodige medicijnen mee, maar niet alles is nodig. Zo heb ik de tramadol wel meegenomen, maar niet ingenomen.

In het ziekenhuis deed ik het de laatste dagen al met gewone paracetamol, want ik word hartstikke raar van opiaten. Ik weet dat ik heel sterk reageer op middelen als tramadol, dus als het even kan, laat ik die mooi links liggen. We hebben verder de maagbeschermers mee die we in ieder geval een halfjaar moeten slikken en magnesiumtabletten. Die zijn ervoor om de ontlasting op gang te krijgen en te houden. Als je iets niet wilt nu, dan is het wel verstopping…

Vanmorgen werd ik dus in mijn eigen bed wakker, in een voor mij heerlijke houding. Half op mijn buik/half op mijn zij. Dat ik zo geslapen heb zegt wel wat over de pijn die ik ervaar. Namelijk niet. Ik heb geen pijn, heerlijk! Wel werd ik wakker met knallende koppijn. Dat kan meerdere oorzaken hebben.

  1. Afkickverschijnselen van koffie. Ik drink tegenwoordig maar 2 kopjes koffie per dag, maar als ik die niet drink, krijg ik daar wel last van. Ik heb de laatste dagen natuurlijk vrijwel geen koffie gedronken, maar toen gebruikte ik nog veel paracetamol.
  2. Te weinig drinken in het algemeen, vochttekort. Ik drink uiteraard stukken minder dan eerst. Ik kan veel minder op en de slokjes die ik neem zijn veel kleiner. Daarbij gaat drinken wat minder makkelijk dan eten heb ik gemerkt. Drinken valt zwaarder en doet zeer, dus dan pak je nog minder. Puur water is sowieso te zwaar, ik doe er een druppel siroop in. Vanmiddag kwam ik erachter dat thee een stuk beter gaat.
  3. Mijn nek en rug zitten vast. Ik heb de afgelopen dagen enorm veel spanning ervaren en veel meer gelegen dan dat ik normaal doe. Nu is mijn nek/rug sowieso een zwakke plek, de laatste weken moest mijn fysio een soort staalkabels zacht zien te masseren. Zodra er iets wat mij spanning geeft gebeurt in mijn leven, heb ik daar last van in mijn nek of rug.
  4. Migraine. De laatste tijd heb ik vaker migraine. Deels hormonaal, deels van de spanning. En tja, dit is natuurlijk niet de meest ontspannen periode in mijn leven.

Ik heb een paracetamol zetpil genomen, die kon ik het snelst ‘innemen’ en ik had er geen water of iets bij nodig. Bovendien was het zo heftig dat 1 paracetamol niet voldoende had geholpen. En 2 wegkrijgen was teveel van het goede.

Mijn Lief bracht me een kopje koffie op bed en een bakje yoghurt met een lepeltje vla erdoor. Heel langzaam moet ik weer gaan wennen aan eten en ik wil mezelf aanleren te gaan ontbijten met iets van zuivel. Dit omdat we straks veel eiwitten nodig hebben om de balans goed te houden. Ik heb ook eiwitpoederzakjes, maar ik vind de smaak niet zo heel erg lekker. Ik hoop dat ik daaraan kan wennen. Ik heb een proefpakketje met 3 smaken besteld. Ik heb nu de naturel geprobeerd en dat vond ik niet zo’n succes, maar dit terzijde.

Ik was een beetje in dubio; eerst koffie (want hoofdpijn) of eerst yoghurt (want maagbodempje). Ik koos voor de koffie. Met hele kleine slokjes heb ik voorzichtig wat gedronken. Ik moest wel enorm wennen aan de smaak. Ik vond het niet vies en ook niet lekker. Beetje mwah. Omdat ik eerst gedronken had, moest ik een poosje wachten voordat ik weer mocht eten. Nu is yoghurt een beetje discutabel, maar in deze periode valt het onder eten en niet onder drinken.

Met kleine hapjes at ik het grootste deel op. Ik was vanwege de hoofdpijn niet helemaal lekker en ik voelde mijn maag een beetje in protest komen, dus ik ben direct gestopt met eten. Ik wilde echt niet misselijk worden nu.

Na een poosje zakte de hoofdpijn en ben ik opgestaan. Ik voelde me super, ging ook direct weer aan de gang met opruimen enzo. Mijn Lief heeft me vandaag meerdere keren teruggefloten… Ik loop direct alweer te hard van stapel, een bekende valkuil.

Vandaag heb ik een aantal dingen uitgeprobeerd. Zo heb ik een smoothie gedronken, gemaakt van bevroren aardbeien en yoghurt. Tussen de middag heb ik een tomatensoepje op dat ik al eerder had gekookt. Gisteren heb ik daar trouwens ook al iets van op. Voor het idee; vanmiddag had ik 2 blokjes uit het ijsblokjesbakje op en toen zat ik vol… Voor de eiwitten heb ik er een schepje zure room doorgeroerd.

Vanavond heb ik warm eten op. Dat was voor het eerst. Ik kreeg aardappelpuree, gepureerde broccoli en een stukje kabeljauw. Ik heb, schat ik, zo’n 4 theelepels aardappel op, 6 theelepels broccoli en misschien een kwart (25 gram) vis. Het bord dat ik voor me had lag veel te vol! Het was wel heel erg lekker!

Het is echt een ontzettende zoektocht met eten en drinken. Zoals ik al zei; drinken is lastig. Het valt zwaar. Eten is gemakkelijker, tot op heden. Ik moet echt alles opnieuw leren. Gelukkig heb ik daar de komende weken de tijd voor, om aan mijn nieuwe lijf te wennen.

Enne, het afvalproces is begonnen! Vanmorgen was ik maar liefst al 3,7 kg lichter dan donderdagochtend! Het is ook een hoop vocht, dat snap ik, en uiteraard val je af van 3 dagen niets eten, maar yay! Resultaat!

9. Gaat de goede kant op!

Geplaatst op door

Inmiddels is het zaterdagochtend en ben ik een stuk opgeknapt. Ik voel me prima. Gisteren werd het in de loop van de dag al steeds een beetje beter met me en vandaag voel ik me weer beter. Zojuist ben ik even lekker gaan douchen, en wat kan dat toch goed doen! Ik ben ook verhuisd gisteren, lekker naar m’n NOK-maatje. Zij lag alleen en zo samen is het best gezellig. Hebben we wat meer aanspraak aan elkaar en we klikken echt goed.

Ik heb, na mijn operatiedag waarop ik zo misselijk was, geen last meer gehad van narigheid of complicaties. Mijn wondjes genezen al mooi, 1 van de 6 zit al dicht! Al mijn controles zijn steeds uitstekend, geen verhoging, prima bloeddruk, hartslag en zuurstofgehalte. Het enige waar ik wel last van heb is een enorm drukgevoel op mijn borst en middenrif. Dit kan komen door het gas dat is gebruikt om mijn buik op te blazen zodat de chirurg ruimte had tijdens de operatie, maar ook door het drinken.

Wat wel echt wennen is, is het omgaan met de input. Hoe gek het ook klinkt, wat kan drinken zwaar vallen zeg! Ik heb de neiging om te grote slokken te drinken, en hoe zeer ik er ook op let om dat niet te doen, toch voelt het af en toe alsof er een slok dwars op mijn middenrif staat. Het moet echt met beleid gebeuren, de nieuwe maaguitgang is gewoon echt een heel stuk kleiner dan eerst, al zie je dat niet echt op het plaatje. gastric-bypass

Vannacht werd ik om half 5 klaarwakker, ik kon echt niet meer in slaap komen. Ik ben de gang maar een beetje op en neer gaan wandelen en ben een boekje gaan lezen. Ook heb ik nog wat gekletst met de nachtdienst. Om een uur of 6 heb ik toch mijn bedje maar weer opgezocht en heb ik nog zo’n anderhalf uur geslapen.

Vanmorgen mochten we voor het eerst een beetje yoghurt eten. Dit was echt een minimale hoeveelheid, een medicijncupje vol. Bizar dat 2 theelepeltjes daarvan ervoor zorgen dat je het voelt zitten! Nu is mijn maag ook maar zo groot als een kiwi en waarschijnlijk nog wel dik en opgezwollen van de operatie, maar toch! 2 theelepels!
Wel was het heerlijk om echt weer wat te ‘eten’. Van alleen maar drinken word je ook zo weeïg op een gegeven moment. Gisteren kregen we wel weer bouillon te drinken en dat heb ik ook voornamelijk gedaan, heerlijk, een beetje pit!

Zojuist kregen we een cupje fruitmoes. Ook lekker. Een beetje bite. Wat ik echt heel erg raar vind is dat ik nog altijd geen honger(gevoel) heb. Ik heb sinds woensdagavond niet meer gegeten, op die eetlepel yoghurt van vanochtend dus na. Raar! Dit zal ook wel weer gaan wennen, maar soms voelt het echt alsof ik in een heel vreemd lichaam zit.

Hopelijk mag ik strak naar huis, lekker pakjesavond vieren met m’n gezinnetje terwijl ik op de bank lig. Er gaat niks boven thuis zijn!

7. Tomorrow, tomorrow…

Geplaatst op door

… You’re only a day away…

Morgen is het zo ver. Nou ja, eigenlijk over 9 uur… Althans, dan moet ik me melden in het ziekenhuis. Mensen vroegen me de laatste dagen of ik nerveus was, of ertegenop zag. Ik kon in alle eerlijkheid zeggen dat dat niet zo was. Ik vergeleek het een beetje met mijn bevallingen. Op zich keek ik niet bepaald uit naar de belevenis van de bevalling (au! enzo), maar ik leefde wel heel erg naar die momenten toe. Het waren Grote Dingen. En ik wist ook dat na die bevalling, die niet leuk ging zijn, er wel iets heel moois zou wachten. Zo zag ik de operatie ook een beetje.

Het begon echt te kriebelen toen afgelopen maandag de eerste 2 dames uit onze groep zijn geopereerd. Ineens werd het concreet, echt. Via onze appgroep hielden ze ons goed op de hoogte en daardoor realiseerde ik me dat ik ook al rappemundo aan de beurt was. Ik was niet de enige die in de zenuwen schoot. We zijn morgen met z’n drieën aan de beurt en de andere dame zat ook zenuwachtig te stuiteren op de app. Wel echt heel fijn om dit te kunnen delen met anderen die precies in hetzelfde schuitje zitten!

Om er minder mee bezig te zijn heb ik geprobeerd zoveel mogelijk andere dingen te doen. Tot en met vandaag nog gewoon gewerkt, vanmiddag lekker een training verzorgd. Dat was fijne afleiding en vanavond heb ik mijn ‘laatste avondmaal’, beter bekend als ‘galgensushi’ gegeten met mijn Lief en 3 hele lieve vrienden. Ze waren speciaal gekomen om met mij mijn voorlopig laatste keer ‘normaal’ te eten. En natuurlijk waren ze er ook omdat sushi gewoon erg lekker is. Zaterdag was het niet doorgegaan, dus vanavond alsnog die allerlaatste keer.
Schermafbeelding 2015-12-02 om 23.24.30             Schermafbeelding 2015-12-02 om 23.24.19

Het was heel fijn om deze avond door te brengen met lieve mensen om me heen. Trouwens, aan lieve mensen heb ik sowieso niet te klagen. Ik heb de laatste dagen zo ontzettend veel berichtjes ontvangen van mensen die aan me denken, me succes en sterkte wensen en die met me meeleven! Die berichtjes kwamen via Facebook, mail, WhatsApp, Twitter, telefonisch, Real Life en zelfs via een postkaartje binnen. Het doet echt heel erg goed als mensen zo met je meeleven en aan je denken! Superlief!!!

Nu heb ik net mijn tas ingepakt, tips gevraagd aan de dames die al zijn geweest wat ik niet mag vergeten en heb ik net uitgebreid en lang staan douchen. Onder de douche en in de auto terug naar huis heb ik nagedacht over ‘straks’. En hoe gek het was dat ik nu voor het laatst zo zwaar ben. En dat ik (gelukkig maar!) nooit meer zo zwaar zal zijn als nu. En eerlijk is eerlijk, de laatste weken heb ik ook wel de remmen losgelaten, ik ben echt nog wel een paar kilo aangekomen doordat ik heel erg ‘last’ had van de: ‘Nu-kan-het-nog-gedachte’.

Morgen ga ik een life-event meemaken, de start van een ander leven. Ik kan niet wachten. En dan nu maar hopen dat ik een beetje kan slapen…

5. De voorbereiding

Geplaatst op door

Ter voorbereiding op de operatie en de tijd erna moet je een aantal leefregels in acht gaan nemen. Ten eerste moet je na de operatie levenslang extra zware vitaminepillen slikken. Door de operatie worden voedingsstoffen minder opgenomen door je lichaam. Dat is deels een goed ding, daardoor word je minder snel dik, want er wordt een stuk spijsvertering overgeslagen. Anderzijds betekent dat ook dat de goede stoffen óók minder goed worden verwerkt. En omdat je natuurlijk ook al stukken minder eet ligt een vitaminetekort op de loer. Fit for me heeft speciale vitaminepreperaten ontwikkeld voor mensen die een gastric operatie ondergaan hebben. Zo zit er o.a. 14000x (nee dat is geen typfout) de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid B12 in. Die vitaminepillen mag je niet zomaar ergens op de dag nemen. Het beste is het om dat tijdens een eetmoment te doen, maar weer niet binnen 2 uur voor of na zuivel. Dit omdat het ijzer erin dan teniet zal worden gedaan.

Ook moeten we ‘s avonds een calciumtablet slikken, omdat je een verhoogde kans gaat lopen op botontkalking. En de eerste 6 maanden krijg je ook een maagbeschermer.

Dan komt er nog een andere puzzel bij kijken. Eten en drinken moet voortaan gescheiden zijn. Voorbij is dus het drankje bij het eten. Dit is omdat wanneer je drinkt, je maagje volzit. ga je dan toch eten, dan is de vertering minder goed en je gaat weer extra volume in je maag proberen te stoppen. Uitrekken dus, en dat willen we voorkomen.

Als je te snel na het eten gaat drinken, spoel je de maag weer leeg. Dan heb je hetzelfde probleem, voedingsstoffen worden minder goed opgenomen en je hebt minder lang een verzadigd gevoel. Er moet dus minimaal een half uur tussen eet- en drinkmomenten zitten.

Wetende dat je 6x per dag moet eten en nog vaker moet drinken… Dat levert dus een flinke uitdaging op. Hoe ga je dat allemaal inplannen? Vandaar dus die voorbereiding. Nu al, de laatste weken ben ik bewust bezig met wanneer eten en drinken. Ook ben ik sinds een week al gestart met de vitaminepillen. Die moest ik 2 weken van tevoren gaan slikken, omdat je net na de operatie alleen vloeibaar mag eten. Dan heb je ook nog eens kans op meer problemen en dat zou inhouden dat je een tijd lang nauwelijks vitaminen binnenkrijgt. Door op voorhand te starten met vitaminen hopen de artsen dat je een soort buffer hebt die dat dal kan opvangen.

Een van mijn problemen was nu juist altijd die planning. Ik dacht gewoon niet aan eten, totdat ik ineens honger had en veel te veel ineens at. Ik spreidde nauwelijks. Ik moest dus een manier verzinnen om dit beter te kunnen onthouden.

De diëtiste in de NOK gaf de tip om de app bariatric timer te downloaden. Deze app is bedoeld voor mensen die een bariatrische ingreep hebben gehad en om zo te kunnen bijhouden wanneer er weer gegeten of gedronken moet worden. Ik moest even wennen aan de app, maar vind hem nu fijn om te gebruiken. Maar ik liep meteen alweer tegen een probleempje aan; ik heb niet altijd mijn telefoon op zak. Ja, ik zit aan het ding vergroeid, ik weet het, maar als ik aan het werk ben, zit hij toch echt vaak genoeg in mijn tas of hij ligt afgesloten op tafel. Bovendien wandel ik met trainingen ook gerust een hele school door, dus alleen op mijn telefoon een alarm laten gaan zou niks uithalen. Dat zou ik nog de helft van de tijd missen.

De oplossing was simpel; een smartwatch. En dan in mijn geval; een apple watch! Ja ja, een rotsmoes om het ding te kunnen kopen, maar het werkt echt heel fijn voor mijn doel. Ik krijg keurig op tijd een reminder dat ik mag eten. Een half uurtje daarvoor krijg ik een melding dat ik straks moet eten (oftewel, nu nog wat drinken). En na een half uur nadat ik ‘gemeld’ heb dat ik gegeten heb, krijg ik een bericht dat ik mag drinken. Verder heb ik ingesteld dat ik iedere 3 uur iets moet eten, dus 3 uur na mijn vorige eetmoment krijg ik vanzelf weer een trilling en een popup op mijn watch. Dit is iets dat voor mij kan werken!

En mijn innerlijke nerd/geek/whatever is natuurlijk ook erg blij met deze gadget. Enne, dat is dan ook tevens mijn sinterkerstcadeautje.

Schermafbeelding 2015-11-27 om 00.57.03