4. Het traject

Nou, daar ging ik dan op 23 oktober, de eerste keer met frisse tegenzin naar de NOK. Ik had echt zó geen zin in die groepsdinges. Tijdens de eerdere bijeenkomsten was ik mensen van allerlei pluimage tegengekomen en daar zaten ook echt mensen bij die helemaal passen in het stereotiepe beeld van dikke mensen. Die mensen staan over het algemeen op een bepaalde manier in het leven en hebben een denkwijze die niet helemaal aansluit bij hoe ik de dingen zie. (Dat zeg ik best netjes, toch? 😉 )
Kortom, ik zag de bui al hangen. Maar ja, pfff, ik ging voor mezelf, dus niet zeiken.

Nou, dat bleek me toch een enorme meevaller! We hebben een leuke groep mensen met wie ik het vrijwel allemaal goed kan vinden! Met een paar dames heb ik nog wat extra klik, omdat we allemaal van ongeveer dezelfde leeftijd zijn en in dezelfde fase zitten qua gezin en dergelijke. Ook ben ik met 1 andere dame nagenoeg gelijk qua lengte en gewicht, dus wij hebben veel herkenbare overeenkomsten.

Eerlijk is eerlijk, ik heb het echt verkeerd ingeschat. De bijeenkomsten zijn vaak best nuttig, we leren veel, en we worden echt voorbereid op wat komen gaat. Daarnaast krijgen we ook veel inzicht in hoe en waardoor het eerder altijd misging en is het gewoon een feest van herkenning, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Doordat dat zo is, gooien we ook meer op tafel dan dat we zouden doen met niet-dikke mensen. We snappen elkaar gewoon. En bij tijd en wijle liggen we dubbel van het lachen. Het is gewoon gezellig.

Sinds de eerste bijeenkomst hebben we een app-groepje met bijna alle deelnemers; helaas had niet iedereen een smartphone. En ook in die app komt af en toe relevante info voorbij en zaten we met zijn allen zenuwachtig te stuiteren totdat iedereen de operatiedatum wist.

Toevallig was ik de eerste die het meldde; 3 december gaat het gebeuren. Samen met 2 anderen uit onze groep ben ik die dag aan de beurt en ik merk dat ik er steeds nerveuzer van word. Het is al volgende week. Vanaf dan zal mijn maagje bestaan uit een pouch zo groot als een kiwi. Deze week heb ik bij vrijwel alles het gevoel: ‘Nu kan het nog!’

Zaterdag gaan we nog een keertje lekker sushi eten. All you can eat. Nou, dat concept zal voor mij een totaal andere betekenis gaan krijgen! 😉 Ik heb er nu al zin in!