Gisteren was het 3 juni, exact een half jaar na mijn operatie. Vanmorgen op de weegschaal bleek dat ik op een paar ons na 30 kilo ben afgevallen. Ik ben dus echt al enorm veel kwijt. Gemiddeld 5 kilo per maand verloren. En dat merk ik.

Momenteel ben ik niet op mijn best. Ik ben ontzettend moe en kan me slecht tot dingen zetten waarbij ik me moet concentreren. Ik maak veel fouten. Ik probeer mijn ontspanning te zoeken in handwerken, maar vaak kan ik me daar ook niet toe zetten en eindig ik, niksend, op de bank. Mensen die mij kennen weten dat dat helemaal niets is voor mij.

Ik kreeg ook de brief met labformulier om bloed te prikken zodat we bij de volgende grote medische controle in de NOK weer nieuwe waarden hebben. Ik weet dat mijn bloeddruk echt veel te laag is en daar heb ik ook veel last van. Bij alles dat ik doe merk ik dat ik sta te duizelen op mijn benen, soms zelfs wanneer ik opsta van een hoge stoel. Laat staan wat er gebeurt als ik vanuit mijn luie lighouding overeind kom.

Ik heb een poos heel slecht aan mijn vitaminen gedacht en dat is natuurlijk niet goed. Juist voor iemand als ik is het extra belangrijk om de tekorten via de vitaminepreparaten te blijven aanvullen. Foei Wieke! Beter op jezelf passen.

Maar hee, -30 kilo, mijn BMI is met bijna 12 punten gedaald en ik val bijna niet meer in de categorie ‘obesitas’ maar in ‘overgewicht’. Dan ben ik er nog altijd niet, want er moet nog echt nog wel wat gewicht af om in de gezonde categorie te vallen, maar wát een winst heb ik al behaald!

Nu nog mijn energie terugkrijgen zodat ik weer gewoon alle plannen kan uitvoeren die ik heb. Want ik heb echt hele leuke dingen op stapel staan, maar het ontbreekt me momenteel aan slagvaardigheid en fut om door te pakken.