Tijdens het voortraject in de NOK was een van de opdrachten van de psycholoog om een brief aan jezelf in de toekomst te sturen. Dus: hoe zie je je leven over 5 jaar. Wat heb je veranderd, hoe is je leven dan, welke dingen doe je en ook: hoe zie je eruit?
Toen ik bezig was met die opdracht weet ik nog hoe abstract het allemaal voelde. Ik kon toch niet in de toekomst kijken? En daarbij, ik kon me er sowieso niks bij voorstellen dat ik ooit succesvol zou gaan afvallen, bij mij zou het vast allemaal niet werken.
Een van de punten die ik noemde in die brief was dat het me zo te gek leek om een keer een strakke, aansluitende pencildress te dragen. Ik kon dat echt totaal niet dragen, mijn buik was daar veel te dik voor en het zag er niet uit. Ik bleef altijd veilig in de A-lijn jurken en zorgde ervoor dat mijn buik zo min mogelijk geaccentueerd werd.
Een paar maanden geleden heb ik weer wat dingen besteld bij het merk Lindy Bop. En ik dacht: ach, weet je wat, ik doe er ook een pencildress bij. Gewoon eens kijken hoe het staat. Toen ik de jurk paste (maatje 38/40!) was ik onder de indruk van mijn eigen spiegelbeeld. Ik besloot de jurk apart te houden voor vandaag. We waren namelijk uitgenodigd voor een bruiloft en dat leek me de ideale gelegenheid om de jurk te dragen.
Inmiddels 36 kilo lichter, met mijn haar vers gekleurd en geföhnd, naar m’n zin opgemaakt, met mooie jurk aan en kekke pumps aan mijn voeten, voelde ik me echt mooi. Ik stapte heel zelfverzekerd in de auto en zei het hardop: ‘Ik voel me mooi vandaag, ik zie er goed uit, al zeg ik het zelf.’
Een behoorlijk ‘ding’, dat zeg ik echt nooit over mezelf. Ik kreeg op de bruiloft veel complimentjes en heb de hele avond lopen stralen. Ik ben er echt trots op, en ik vind het echt supergaaf om dit ‘doel’ bereikt te hebben!
