12. 4 maanden update

Afbeelding

*blaast stof van blog*

Vandaag was ik weer op controle in de NOK. Vandaag hadden we ons weeg- en meetmoment. Zo rond de 3 á 4 maanden wordt de eerste echte officiële voortgang genoteerd. Aanstaande zondag is mijn operatie 4 maanden geleden. Het is de bedoeling dat je na 3 maanden zo’n 35% van je overgewicht kwijt bent, dan lig je mooi op schema. Nou, dat doel heb ik dubbel en dwars gehaald.
Vandaag bleek dat ik maar liefst al zo’n 50% van mijn overgewicht ben verloren! De helft van mijn doel dus al bereikt, en dat in krap 4 maanden.

De helft van het overgewicht is natuurlijk voor iedereen persoonlijk en anders. In mijn geval betekent dat dat ik 22 kilo ben afgevallen tot nu toe en dat ik 21 cm buikomvang minder heb. Dat zijn echt gigantische verschillen. Ik krijg ook veel reacties wanneer mensen die me een poosje niet hebben gezien tegenkomen. Erg leuk om te merken, want hoe raar het ook klinkt, zelf heb ik het niet zo in de gaten. Ik zie mezelf dagelijks in de spiegel, dus voor mij zijn de verschillen veel minder groot.

Kleding is een ramp. Ik heb mijn kast al meermaals uitgeruimd, en dat is een continu doorgaand proces. Er zijn dagen dat ik er bijna een half uur over doe voordat ik ben aangekleed. Steeds weer vis ik er dingen uit die me óf te groot zijn, óf me helemaal niet meer staan. Mijn lichaam is zo ontzettend veranderd in die 4 maanden! Ten positieve, want ik ben een stuk slanker en kan nu kleding aan soms tot zelfs 4 maten kleiner dan ik in december droeg. Aan de andere kant betekent het ook dat ik van kledingstukken afstand moest doen die ik nog heel erg mooi vond of weinig had gedragen. En het betekent ook dat mijn schoenen vrijwel allemaal te groot zijn geworden. En dat gaat me ook wel aan mijn hart; ik houd van schoenen en ik had een erg mooie (vintage) collectie…

Een ander nadeel van vlug afvallen is dat je lichaam het niet allemaal meer kan bijbenen. Er gebeurt zoveel tegelijk dat dat ook klachten geeft. In mijn geval: Ik ben moeoeoeoeoeoeoe! Ik kan soms echt het ene been niet voor het andere krijgen. Verschrikkelijk. Ik herken dit een beetje; toen ik net zwanger was, had ik nergens last van. Geen misselijkheid, geen andere ongemakken maar moe in de overtreffende trap. Dat ervaar ik nu weer. Het lijkt wel alsof mijn lichaam maar 1 ding tegelijk kan. In dit geval; óf afvallen óf functioneren. Nou ja, this too shall pass. Daarnaast is mijn bloeddruk enorm laag. Een kwaal waar ik al jaren mee bekend ben, maar die nu extra opspeelt. Vrijwel iedere keer dat ik opsta vanuit een stoel of de bank moet ik wachten voordat ik wegloop, want anders heb ik grote kans om voor de vlakte te gaan. Op mijn hurken zitten kan ik ook beter niet doen, want als ik overeind kom zie ik sterretjes. Of niet meer, dan ben ik echt out. Lastig ja. Maar ook niet onoverkomelijk.

En dan het laatste punt; obstipatie. Ja, dat is best naar. Nou was ik hier als kind al mee bekend en die zwakke plek is nu ook weer als eerste aan de beurt. Ik probeer het op te lossen met mijn voeding en eventueel wat zakjes movicolon. 1x per 2 weken stoelgang is wel heel weinig…

Er zijn nog een heleboel onderpen die een blogpost verdienen, dus ik zal niet weer zo lang niet schrijven. Beloofd.

Ter illustratie:

Wieke 3-12-153 december 2015, de dag van de operatie.

Schermafbeelding 2016-04-01 om 14.56.301 april 2016, vandaag dus.

En ja, dan zie ik zelf het verschil ook wel. Enorm zelfs. En dat is ook best wel confronterend. Maar ik probeer er vooral van te genieten!

FullSizeRenerFullSizeRenerFullSizeRener

Wieke 1-4-16

10. Thuis… en nu wennen!

Vannacht heb ik weer lekker in mijn eigen bedje geslapen! Heerlijk, home sweet home hoor! Gisteren rond 12 uur kwam de zaalarts langs en mochten mijn NOK-maatje en ik naar huis! Yay! Heerlijk, lekker naar huis en op tijd om nog met onze gezinnetjes pakjesavond te kunnen vieren. Onze mannen waren er ongeveer gelijktijdig en gezamenlijk zijn we naar beneden gegaan en via de apotheek naar de auto. We kregen de nodige medicijnen mee, maar niet alles is nodig. Zo heb ik de tramadol wel meegenomen, maar niet ingenomen.

In het ziekenhuis deed ik het de laatste dagen al met gewone paracetamol, want ik word hartstikke raar van opiaten. Ik weet dat ik heel sterk reageer op middelen als tramadol, dus als het even kan, laat ik die mooi links liggen. We hebben verder de maagbeschermers mee die we in ieder geval een halfjaar moeten slikken en magnesiumtabletten. Die zijn ervoor om de ontlasting op gang te krijgen en te houden. Als je iets niet wilt nu, dan is het wel verstopping…

Vanmorgen werd ik dus in mijn eigen bed wakker, in een voor mij heerlijke houding. Half op mijn buik/half op mijn zij. Dat ik zo geslapen heb zegt wel wat over de pijn die ik ervaar. Namelijk niet. Ik heb geen pijn, heerlijk! Wel werd ik wakker met knallende koppijn. Dat kan meerdere oorzaken hebben.

  1. Afkickverschijnselen van koffie. Ik drink tegenwoordig maar 2 kopjes koffie per dag, maar als ik die niet drink, krijg ik daar wel last van. Ik heb de laatste dagen natuurlijk vrijwel geen koffie gedronken, maar toen gebruikte ik nog veel paracetamol.
  2. Te weinig drinken in het algemeen, vochttekort. Ik drink uiteraard stukken minder dan eerst. Ik kan veel minder op en de slokjes die ik neem zijn veel kleiner. Daarbij gaat drinken wat minder makkelijk dan eten heb ik gemerkt. Drinken valt zwaarder en doet zeer, dus dan pak je nog minder. Puur water is sowieso te zwaar, ik doe er een druppel siroop in. Vanmiddag kwam ik erachter dat thee een stuk beter gaat.
  3. Mijn nek en rug zitten vast. Ik heb de afgelopen dagen enorm veel spanning ervaren en veel meer gelegen dan dat ik normaal doe. Nu is mijn nek/rug sowieso een zwakke plek, de laatste weken moest mijn fysio een soort staalkabels zacht zien te masseren. Zodra er iets wat mij spanning geeft gebeurt in mijn leven, heb ik daar last van in mijn nek of rug.
  4. Migraine. De laatste tijd heb ik vaker migraine. Deels hormonaal, deels van de spanning. En tja, dit is natuurlijk niet de meest ontspannen periode in mijn leven.

Ik heb een paracetamol zetpil genomen, die kon ik het snelst ‘innemen’ en ik had er geen water of iets bij nodig. Bovendien was het zo heftig dat 1 paracetamol niet voldoende had geholpen. En 2 wegkrijgen was teveel van het goede.

Mijn Lief bracht me een kopje koffie op bed en een bakje yoghurt met een lepeltje vla erdoor. Heel langzaam moet ik weer gaan wennen aan eten en ik wil mezelf aanleren te gaan ontbijten met iets van zuivel. Dit omdat we straks veel eiwitten nodig hebben om de balans goed te houden. Ik heb ook eiwitpoederzakjes, maar ik vind de smaak niet zo heel erg lekker. Ik hoop dat ik daaraan kan wennen. Ik heb een proefpakketje met 3 smaken besteld. Ik heb nu de naturel geprobeerd en dat vond ik niet zo’n succes, maar dit terzijde.

Ik was een beetje in dubio; eerst koffie (want hoofdpijn) of eerst yoghurt (want maagbodempje). Ik koos voor de koffie. Met hele kleine slokjes heb ik voorzichtig wat gedronken. Ik moest wel enorm wennen aan de smaak. Ik vond het niet vies en ook niet lekker. Beetje mwah. Omdat ik eerst gedronken had, moest ik een poosje wachten voordat ik weer mocht eten. Nu is yoghurt een beetje discutabel, maar in deze periode valt het onder eten en niet onder drinken.

Met kleine hapjes at ik het grootste deel op. Ik was vanwege de hoofdpijn niet helemaal lekker en ik voelde mijn maag een beetje in protest komen, dus ik ben direct gestopt met eten. Ik wilde echt niet misselijk worden nu.

Na een poosje zakte de hoofdpijn en ben ik opgestaan. Ik voelde me super, ging ook direct weer aan de gang met opruimen enzo. Mijn Lief heeft me vandaag meerdere keren teruggefloten… Ik loop direct alweer te hard van stapel, een bekende valkuil.

Vandaag heb ik een aantal dingen uitgeprobeerd. Zo heb ik een smoothie gedronken, gemaakt van bevroren aardbeien en yoghurt. Tussen de middag heb ik een tomatensoepje op dat ik al eerder had gekookt. Gisteren heb ik daar trouwens ook al iets van op. Voor het idee; vanmiddag had ik 2 blokjes uit het ijsblokjesbakje op en toen zat ik vol… Voor de eiwitten heb ik er een schepje zure room doorgeroerd.

Vanavond heb ik warm eten op. Dat was voor het eerst. Ik kreeg aardappelpuree, gepureerde broccoli en een stukje kabeljauw. Ik heb, schat ik, zo’n 4 theelepels aardappel op, 6 theelepels broccoli en misschien een kwart (25 gram) vis. Het bord dat ik voor me had lag veel te vol! Het was wel heel erg lekker!

Het is echt een ontzettende zoektocht met eten en drinken. Zoals ik al zei; drinken is lastig. Het valt zwaar. Eten is gemakkelijker, tot op heden. Ik moet echt alles opnieuw leren. Gelukkig heb ik daar de komende weken de tijd voor, om aan mijn nieuwe lijf te wennen.

Enne, het afvalproces is begonnen! Vanmorgen was ik maar liefst al 3,7 kg lichter dan donderdagochtend! Het is ook een hoop vocht, dat snap ik, en uiteraard val je af van 3 dagen niets eten, maar yay! Resultaat!