11. Niet te gek willen doen…

Vandaag heb ik veel gedaan, en misschien stiekem wel een beetje té veel. Ik ben een rouwdouwer, op de bank liggen is eigenlijk stiekem helemaal niks voor mij. Ik doe mijn best hoor, ook om ervan te genieten (yay, eindelijk eens tijd en gelegenheid om boeken te lezen), maar ik vind het stiekem ook gewoon erg moeilijk, dat niksen.

Vanmorgen stond de knutselochtend op de planning. Ooit, lang voordat ik mijn operatiedatum wist, had ik deze ochtend vrijgehouden en me opgegeven bij de juf van mijn dochter om te helpen bij de kerstknutsels. Dat was dus vanmorgen. Ik had met mijn man afgesproken dat wanneer ik niet in staat was, hij zou gaan, maar ik voelde me vanmorgen echt supergoed. Dus, ik ging mee naar school en zou bekijken hoe het ging, als het niet ging kon ik altijd nog worden opgehaald. In de gang oogstte ik veel verbazing: ‘Joh, dat je er bent!’ O.O

Het was erg leuk om me op deze manier in te zetten in de klas van ons kind en haar genietende snoetje toen ik vanochtend vertelde dat mama mee zou gaan knutselen deed me zo goed! De andere moeders hielden erg goed rekening met wat ik kon, ik heb veel gezeten en ik heb geprobeerd zo min mogelijk te bukken. Tillen was niet nodig, maar steeds heen en weer lopen is ook wel vermoeiend. Ik werd chef van het lamineerapparaat, want de juf had leuke lampionnen bedacht, gemaakt van gelamineerd vel gevuld met kerstfiguurtjes.

Al met al duurde de activiteit zo’n anderhalf uur, en op het laatst begon het toch echt wel een beetje te zeuren in mijn linkerzij. Ook wist ik bijna geen houding meer te vinden waarin ik daar geen last van had. Een van de andere moeders bracht me even thuis en toen ben ik, na een klein hapje gepureerde appel, naar bed vertrokken. Ik heb een uurtje op bed gelegen en toen voelde ik me al weer wat beter.

Het eten en drinken is de rest van de dag niet echt meer lekker gegaan. Ik heb het gevoel dat het niet echt omlaag wil. Het blijft een beetje hangen op borsthoogte. Zou zomaar kunnen dat dat komt doordat ik te hard van stapel ben gegaan vanochtend. Je voelt je heel wat, maar uiteindelijk is de operatie morgen pas een week geleden, dus is het ook niet raar als niet alles lukt.

Ik ben blij dat ik mee ben geweest naar school, maar ik voel ook wel weer even heel duidelijk waar de grenzen liggen. Een groot leerproces! Hopelijk morgen een nieuwe dag, fris op en geen last meer!